MIŁOŚNICY GENEALOGII I HISTORII ZIEMI KUJAWSKIEJ

LUDWIK POSADZY – filozof, pedagog i bibliotekarz.

ur.03.08.1878 r. w Szymborzu, w 1939 r. zamordowany został przez Niemców w poznańskim Forcie VII.

Jego pseudonim Brat mniejszy.  W 1909 r. wydał w Inowrocławiu pracę historyczną „O posłannictwie narodów europejskich. Pomysły do filozofii dziejów Francji, Niemiec i Polski”. Prowadził badania nad wychowaniem dzieci.

Ostatnie swoje dzieło poświęcił Adamowi Mickiewiczowi, było to obszerne studium "Poglądy pedagogiczne Adama Mickiewicza" (Poznań 1937).

 

Rodzice jego to: Franciszek Posadzy i Katarzyna Pieczonka.

 

W 1914 r. poślubił Stefanię Marciszewską 1874-1955, znaną pedagog, autorkę podręczników dla wychowawczyń przedszkoli. Tuż po wybuchu I wojny światowej oboje zostali zesłani do Kazania nad Wołgą, gdzie przez 5 lat prowadzili sierociniec dla dzieci polskich wygnańców. W czerwcu 1920 r. wrócili do Poznania wraz z pięciorgiem najmłodszych dzieci z sierocińca. Jedną z dziewczynek, Rozalię, adoptowali (Posadzowie własnych dzieci nie mieli).

 ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

 

FRANCISZEK POSADZY

ur. 09.06.1843  r. w Szymborzu, w rodzinie chłopskiej, zm. 25.10.1932 r. w Szymborzu, spoczywa na cmentarzu przy ul. Marulewskiej w Inowrocławiu.

Był wzorowym rolnikiem dbającym o wysoką kulturę uprawianej ziemi, działacze gospodarczym i politycznym, współzałożycielem Banku Ludowego w Inowrocławiu i cukrowni w Mątwach. Był reprezentantem Kujawian na pogrzebie Jana Matejki (1893), ubrany w chłopska czamarę z wieńcem uwitym z kujawskiej pszenicy i przy odsłonięciu pomnika Władysława Jagiełły w Krakowie (1910).

Jako pierwszy w okolicy nabył pług żelazny, młynek do czyszczenia zboża i maszynę do siania koniczyny. W czasie powstania styczniowego zorganizował w Szymborzu oddział, który został rozbrojony przez Prusaków w okolicach Strzelna.

Najbardziej zasłużył się jednak w czasach kulturkampfu, podejmując walkę na niwie oświatowej i kulturalnej, w obronie wiary i polskości. Doceniał rolę książki w pogłębianiu świadomości narodowej, założył i przez wiele lat prowadził czytelnię Towarzystwa Czytelni Ludowych w Szymborzu. Przez 40 lat pełnił funkcję skarbnika w Bractwie Wstrzemięźliwości przy parafii św. Mikołaja w Inowrocławiu.

Zasłynął jako prawdziwy "ambasador" kultury kujawskiej, odznaczony orderem  "Polonia Restituta" .

 

Rodzice jego to: Jakub Posadzy 1806-1879 i Franciszka Paczkowska (ur. 1810), ich ślub w Inowrocławiu w roku 1831. Oprócz Franciszka mieli jeszcze dzieci:

 

1. Marianna Posadzy ur. 07.10.1832

2. Józef Posadzy  ur. 12.03.1834 zm. 1892; 1 żona Franciszka zd. Czapla; 2 żona Franciszka Sobota

3. Salomea Posadzy ur. 1837

 

Żoną Franciszka była Katarzyna Pieczonka 1843-1936  z Jacewa, mieli następujące dzieci:

 

- Antonina Posadzy 1865-1952 ; mąż Ignacy Wielich 1861-1938

- Jan Posadzy 1868-1955 - rolnik, długoletni członek sejmiku powiatowego w Inowrocławiu

- Józefa Posadzy 1870-

- Marianna Posadzy 1873-

- Ludwik Posadzy 1878-1939 - filozof, pedagog, bibliotekarz

- Weronika Posadzy 1881-

- Julianna Posadzy 1883-1883

- Helena Posadzy 1886-1886

 

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

POSADZY JAN

 

Urodzony 13 października 1861 roku w Szymborzu koło Inowrocławia, zmarł 12 marca 1926 roku w Sławsku Górnym, rolnik. Mieszkał i prowadził gospodarstwo rolne w Sławsku Górnym.

Był współzałożycielem i długoletnim sekretarzem Kółka Rolniczego w Sławsku Wielkim, członkiem Rady Nadzorczej Spółdzielni „Rolnik” i Banku Ludowego w Kruszwicy.

W 1921 roku należał do zarządu powiatowego Chrześcijańsko-Narodowego Stronnictwa Rolniczego w Strzelnie. 

 

Rodzice jego to: Józef Posadzy i Franciszka Czapla.